Pacjentki zmagające się z problemami przy zajściu w ciąże zapewne spotkały lub dopiero spotkają się ze skrótem AMH. Oznacza on tzw. Hormon antymullerowski. Jest to istotne badanie pod kątem diagnostyki niepłodności, a przede wszystkim wydolności układu rozrodczego kobiety. Hormon antymullerowski – do czego służy?
AMH, czyli hormon antymullerowski…
Hormon ten, zwany także czynnikiem antymullerowskim, odpowiada za hamowanie rozwoju przewodów Mullera. Występuje zarówno w organizmie męskim, jak i żeńskim. U mężczyzn jest najistotniejszy w trakcie życia płodowego. Jego stężenie maluje przed wejściem w etap dojrzewania. Natomiast w przypadku kobiet, hormon antymullerowski jest ważnym wyznacznikiem rozwoju pęcherzyków, w których rozwija się komórka jajowa.
Hormon antymullerowski możemy nazwać pewnego rodzaju parametrem płodności. Stężenie czynnika AMH we krwi określa pulę pęcherzyków jajnikowych, zwaną także rezerwą jajnikową. Jest to taka ilość pęcherzyków, jaką dysponuje kobieta w okresie rozrodczym.
Kiedy wykonać badanie AMH?
Badanie stężenia hormonu antymullerowskiego jest wskazane w przypadku problemów z zajściem w ciążę. Po wykluczeniu innych przyczyn niepłodności warto sprawdzić rezerwę jajnikową, aby podjąć dalsze decyzje o leczeniu. Zbyt niski poziom AMH może być sugestią, aby pobrać i zamrozić komórki jajowe. Hormon antymullerowski jest również badany w celu zdiagnozowania zespołu policystycznych jajników (PCOS) lub przedwczesnego wygasania jajników (POF). W tym pierwszym przypadku stężenie AMH będzie wysokie – nawet powyżej 10 ng/ml, podczas gdy przy POF wyniesie ono mniej niż 1 ng/ml.
Jak się przygotować do badania AMH?
Hormon antymullerowski jest oznaczany z próbki krwi żylnej. Pacjent powinien być na czczo. AMH nie zmienia się podczas cyklu miesięcznego, dlatego nie ma to znaczenia przy wykonywaniu tego badania.
Zobacz także: Intralipid, a zapłodnienie in vitro – jak zwiększyć szansę na ciążę?
Hormon antymullerowski – o czym świadczy niski wynik?
Stężenie AMH poniżej 1 ng/ml u kobiet w okresie rozrodczym, starających się o dziecko, jest sygnałem do konsultacji w klinice leczenia niepłodności. Obniżanie się poziomu hormonu antymullerowskiego następuje wraz z wiekiem. Dlatego zdrowa 25-letnia pacjentka będzie miała wyższe stężenie AMH, od kobiety po menopauzie. Poza wiekiem, na obniżanie się rezerwy jajnikowej mają także wpływ zaburzenia autoimmunologiczne oraz procesy nowotworowe. Wynik poniżej 1 ng/ml może także współistnieć przy niedożywieniu, po chemioterapii czy być skutkiem nadmiernego stresu.
Wysoki poziom AMH – jaka diagnoza?
Wysoka rezerwa jajnikowa, czyli duża ilość pęcherzyków, występuje u pacjentek z PCOS. Badanie AMH jest jedną z metod diagnostycznych, pozwalających potwierdzić, bądź wykluczyć policystyczne jajniki. W tym przypadku dochodzi do nadmiernego wydzielania AMH, a co za tym idzie – do wzmożonej akumulacji pęcherzyków jajnikowych.
Hormon antymullerowski – podsumowanie
Hormon antymullerowski lub AMH:
– to wskaźnik rezerwy jajnikowej,
– służy ocenie płodności i określeniu szansy na zajście w ciążę,
– jest czynnikiem prognostycznym POF, czyli przedwczesnego wygasania jajników,
– umożliwia wczesne rozpoznanie zespołu policystycznych jajników,
– pozwala na szybsze wdrożenie leczenia oraz prawidłowe postępowanie w przypadku stwierdzenia niepłodności.