Testosteron a nastrój – czy hormon naprawdę wpływa na nasze emocje?

Testosteron a nastrój – czy hormon naprawdę wpływa na nasze emocje?

Czy huśtawki nastroju, drażliwość, apatia lub chroniczne zmęczenie mogą mieć podłoże hormonalne? Choć emocje często przypisujemy psychice, biochemia mózgu odgrywa kluczową rolę w regulacji samopoczucia. Jednym z najważniejszych hormonów, który wpływa na stan emocjonalny – zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet – jest testosteron. Choć najczęściej kojarzony jest z męskością, popędem płciowym i budową ciała, coraz więcej danych wskazuje, że testosteron a nastrój są ze sobą głęboko powiązane. Jakie są mechanizmy tego wpływu i czy można go wykorzystać w leczeniu depresji?

Jak testosteron wpływa na neuroprzekaźniki i układ nerwowy?

Testosteron to nie tylko hormon płciowy – pełni również rolę neurosteroidu. Jego działanie w ośrodkowym układzie nerwowym odbywa się poprzez modulację poziomu kluczowych neuroprzekaźników: serotoniny, dopaminy, noradrenaliny i GABA. To właśnie te substancje odpowiadają za regulację emocji, uczucie przyjemności, poziom lęku czy motywację do działania.

Badania wykazały, że wyższy poziom testosteronu wiąże się z większą aktywnością dopaminergiczną w układzie mezolimbicznym – obszarze mózgu odpowiedzialnym za odczuwanie nagrody i satysfakcji. Ponadto testosteron hamuje enzym monoaminooksydazę A (MAO-A), który rozkłada serotoninę – tzw. hormon szczęścia. Dzięki temu jego wyższe stężenie może wspierać stabilność emocjonalną i odporność psychiczną. W tym kontekście testosteron a nastrój to nie luźne skojarzenie, lecz biologiczna zależność zakorzeniona w neurochemii.


Lekarz rozmawia z pacjentem

TRT – wpływ na zdrowie

Zastanawiasz się, jak TRT wpływa na zdrowie? Terapia testosteronem przy niedoborach wspiera organizm i poprawia jego funkcjonowanie. Dowiedz się więcej!


Testosteron a nastrój – objawy niedoboru

Obniżony poziom testosteronu może prowadzić do szeregu objawów, które często są mylone z depresją lub wypaleniem. Pacjenci skarżą się na spadek energii, anhedonię (brak odczuwania przyjemności), problemy z koncentracją, zwiększoną drażliwość oraz obniżoną samoocenę. Dodatkowo pojawia się apatia i izolacja społeczna.

U mężczyzn po 40. roku życia dochodzi często do tzw. andropauzy – stopniowego spadku poziomu testosteronu, który może znacznie wpłynąć na psychikę. Warto zaznaczyć, że testosteron a nastrój to zależność widoczna także u kobiet – jego niedobór, zwłaszcza po menopauzie, może wpływać na wzrost lęku i podatność na depresję. W obu grupach hormonalna nierównowaga może zaburzać funkcjonowanie emocjonalne równie silnie, jak czynniki psychologiczne czy środowiskowe.

Mężczyzna w średnim humorze - testosteron a nastrój

Czy terapia TRT pomaga przy depresji?

Terapia zastępcza testosteronem (TRT) zyskuje coraz większe zainteresowanie jako opcja terapeutyczna u pacjentów z objawami depresji, zwłaszcza jeśli towarzyszy im niedobór androgenów. Terapia ta polega na uzupełnianiu poziomu testosteronu za pomocą iniekcji, żeli lub plastrów transdermalnych.

W metaanalizie opublikowanej w JAMA Psychiatry, obejmującej 27 randomizowanych badań klinicznych z udziałem ponad 1800 pacjentów, wykazano, że TRT może skutecznie zmniejszać objawy depresyjne, szczególnie u mężczyzn z klinicznie niskim poziomem testosteronu. Co więcej, poprawa nastroju często obserwowana była już po kilku tygodniach terapii. W takich przypadkach testosteron a nastrój przestają być abstrakcyjną zależnością – stają się podstawą klinicznego działania.

Jednak nie u wszystkich pacjentów TRT przynosi jednakowe efekty. Najlepsze rezultaty obserwuje się u osób, które rzeczywiście mają niski poziom hormonu – u pacjentów z prawidłowym stężeniem, efekty są mniej przewidywalne.

Badania naukowe potwierdzające zależność „testosteron a nastrój”

Liczne badania epidemiologiczne i kliniczne wskazują na istotny związek między poziomem testosteronu a występowaniem objawów depresyjnych.

W badaniu przeprowadzonym przez Shores’a i współpracowników, analizowano dane 748 mężczyzn w wieku 50 lat i starszych. Stwierdzono, że mężczyźni z niskim poziomem testosteronu mieli dwukrotnie wyższe ryzyko wystąpienia depresji w ciągu dwóch lat obserwacji w porównaniu do mężczyzn z prawidłowym poziomem tego hormonu. Po uwzględnieniu wieku i współistniejących chorób, niski poziom testosteronu nadal był istotnym czynnikiem ryzyka.


Przeczytaj także:

niedobór testosteronu i choroba afektywna sezonowa

Niski poziom testosteronu i choroba afektywna sezonowa

Jesienna chandra i niski poziom testosteronu mogą się ze sobą łączyć. Sprawdź, jak wpływają na zdrowie, nastrój i libido w chłodniejszych miesiącach.


Kolejne badanie, przeprowadzone przez Pope’a i współpracowników, dotyczyło mężczyzn z depresją oporną na leczenie i niskim lub granicznym poziomem testosteronu. W ośmiotygodniowym, randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu, uczestnicy otrzymywali żel z testosteronem lub placebo. Wyniki wykazały, że grupa otrzymująca testosteron doświadczyła znaczącej poprawy w skali depresji Hamiltona w porównaniu do grupy placebo.

Oba badania silnie wspierają tezę, że zależność „testosteron a nastrój” ma solidne podstawy naukowe i powinna być brana pod uwagę w ocenie i leczeniu zaburzeń afektywnych, szczególnie u pacjentów z objawami niedoboru androgenów.

Testosteron a nastrój – rola terapii łączonej

Choć TRT może poprawić nastrój u wielu pacjentów, nie zawsze wystarcza jako jedyne narzędzie leczenia zaburzeń emocjonalnych. Coraz więcej ekspertów zaleca terapię łączoną – połączenie TRT z psychoterapią, zwłaszcza poznawczo-behawioralną (CBT). Takie podejście pozwala jednocześnie oddziaływać na przyczyny biologiczne i psychiczne problemów.

Psychoterapia pomaga zidentyfikować źródła stresu, błędne schematy myślowe oraz zaburzenia relacyjne, które często nakładają się na zaburzenia hormonalne. TRT wspiera poprawę biochemii mózgu, a CBT wspomaga trwałą zmianę zachowań i przekonań. Wspólnie stanowią holistyczne podejście do pacjenta.

Warto też zaznaczyć, że relacja testosteron a nastrój to nie tylko kwestia poziomu hormonu – liczy się też podatność układu nerwowego, styl życia, aktywność fizyczna i jakość relacji społecznych. Dlatego najskuteczniejsze leczenie powinno być dostosowane indywidualnie, a nie oparte wyłącznie na wynikach laboratoryjnych.


  1. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8084484/
  2. https://jamanetwork.com/journals/jamapsychiatry/fullarticle/2712976
  3. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15669883/
  4. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12505808/